सूर्यास्तोत्रम्
शुकतुण्डच्छविसवितुश्चण्डरुचे: पुण्डरीकवनयन्योः। मण्डलमुदितं बन्दे कुण्डलमाखण्डलाशायाः ।।१।।
यस्योदतास्तसमये सुरमुकुटनिघृष्टचरणकमलोऽपि । कुरुतेऽज्ञ्जलिं त्रिनेत्रः स जयति धाम्नां निधिः सूर्यः ||२||
उदयाचलतिलकाय प्रणतोऽस्मि वियस्वते गृहेशाय।
अम्बरचूडामण्ये दिग्वनिताकर्णपूराय।।३।।
जयति जनानन्दकर: करनिकरनिरस्ततिमिरसङ्गातः । लोकालोकालोकः कमलारुणमण्डलः सूर्यः ।।४।।
प्रतिबोधितकमलवनः कृतघटनश्चकयाकमिथुनानाम् । दर्शितसमस्तभुवनः परहितनिरतां रविः सदा जयति ॥५॥
अपनयतु सकलकलिकृतमलपटलं सुप्रतत्पकनकाभः। अरविन्दवृन्दविघटनपटुतरकिरणोत्करः सविता ||६||
उदयाद्रिचारुचामर हुयखुरपतिहितरेणुराग हस्तिहय हरितपरिकर गगनाङ्गदीपक नमस्तेऽस्तु ।।७।।
उदितवति त्वयि विकसति मुकुलीयति समस्तमस्तमितबिध्ये नह्यन्यस्मिन् दिनकरसकलं कमलायते भुवलन्। १८ ।।
जयति रविरुदयसमये वालातपः कमकसनेभो यस्य । कुसुमाञ्जलिरिव जलधौ तरन्ति रथसप्तयः सप्त ।। ९ ।।
आर्याः साम्बपुरे सप्त आकाशात् पतिता भुवि । नस्या कण्ठे गृहे वापि न सा लक्ष्म्या वियुज्यते ।।१०।।
आर्याः सप्त सदा यस्तु सप्तम्यां सप्तधा जपेत् । तस्य गेहूं च देहं च पद्या सत्यं न मुञ्चति ।।११।
निधिरेष दरिद्राणां रोगिणां परमौषधम् ।
सिद्धिः सकलकार्याणां गाथेयं संस्मृता रवेः ।।१२।।
।। इति श्रीयाज्ञवल्क्यविरचितं सूर्यायस्तोत्रं सम्पूर्णम्।।